نسیم وحی

فی الکافی ، عن الباقر قال رسول ا… (ص): طوبی لِمَن شَغَلَهُ خوفُ اللّه ِ عزَّوجل عن خَوْفِ الناس.

خوشا به حال کسی که ترس او از خدا موجب نترسیدن او از مردم می شود. یعنی آنچنان قلبِ او از خشیّت الهی لبریز بشود که جایی برای ترس از این و آن باقی نمی ماند. و مظهر تامّ و تمامش آنجایی است که در یک عملی که امرش دائر بین ملاحظه خوف الهی یا ملاحظه خوف مردم است ، انسان طبق تکلیفش عمل می کند. اصلِ دیگر این است که : سرگرم عیوبِ نفس خودمان باشیم ، زیرااین کار ما را از پرداختن به عیوب دیگران مشغول می کند . ما عیوبی داریم که نه فقط آن را نمی شناسیم ، بلکه حتی گاهی آن را ، حُسن تصوّر می کنیم ! می پنداریم که این ، حُسنِ ماست در حالی که عیبِ ماست. بنابراین باید دقّت بکنیم تا عیب را پیدا بکنیم. بعد از پیدا کردنِ عیب ، به رفعِ آن بپردازیم. همه اینها مراحلِ دشواری است که اگر انسان این اشتغال را پیدا کند، این وظیفه را برای خود قائل باشد که به عیب خود بپردازد، دیگر مجالی برای او باقی نمی ماند که به عیب این و آن بپردازد.

?شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت ا… امام خامنه ای (مدظله العالی) - ‏ 1/ 8/ 90